Εκτύπωση

006 Limni Stefaniadas

image001

002 Platanos LeontitouΑργιθέα: Ο τόπος και οι άνθρωποι

               του Β. Λ. Τσιουραντάνη

Μνήμες από τη δημιουργία της λίμνης Στεφανιάδας.

 Το χρονικό της δημιουργίας της νεότερης, της πιο βαθιάς, της πιο μικρής και της τρίτης πιο ορεινής φυσικής λίμνης της Ελλάδας!

Ένας δάσκαλος, ο Ηλίας Χ. Κορλός και μια μαθήτρια δημοτικού, η Αγγ. Καϊμακάμη-Αποστόλου

«αυτόπτες» μάρτυρες της δημιουργίας της αφηγούνται:

image001 Ηλίας Χ. Κορλός: «Το Σεπτ. του 1962 διορίστηκα δάσκαλος στο Αετοχώρι (Μαρκελέσι), στο δεύτερο δημοτικό σχολείο της Στεφανιάδας - τοimage002 τρίτο, αυτό της Ρωμιάς, ιδρύθηκε το 1965 - και έζησα από κοντά τα γεγονότα της δημιουργίας της λίμνης Στεφανιάδας καθώς για να πάω στο χωριό μου το Λεοντίτο ακολουθούσα το μονοπάτι που περνούσε από εκεί που σήμερα βρίσκεται η λίμνη.

 Το Φθινόπωρο και ο χειμώνας 1962-63 ήταν μια πολύ δύσκολη χρονιά για την Αργιθέα αλλά και για τα Άγραφα γενικότερα. Κάτι χειρότερο από τον Ιανό του 2020. Εκείνο τον Γενάρη έγινε και η τρομερή κατολίσθηση στο μικρό χωριό Ευρυτανίας, που σκέπασε το image003μισό χωριό και οδήγησε στο θάνατο 13 ανθρώπους. Κατολισθήσεις είχαμε εκείνο το χειμώνα και στην Καλή Κώμη, στο Ανθηρό, στο Θερινό, στο Πετρίλο, στο Λεοντίτο, στα Κέδρα Ευρυτανίας κ.α. μικρότερης έκτασης όμως.

image004 Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Το πρώτο ανησυχητικό σημάδι ήρθε την ημέρα του Σταυρού, στις 14 Σεπτ.1962. Είχα ολοκληρώσει τις εγγραφές στο σχολείο στο Αετοχώρι και επέστρεφα στο Λεοντίτο. Σταμάτησα για λίγο στο σπίτι του Χ.Καραβίδα, ένα από αυτά που αργότερα κατάπιε η λίμνη και λίγο πριν ξεκινήσω να φύγω άρχισε ένα ψιλόβροχο και μου είπε ο μακαρίτης ο Καραβίδας «Κάτσε εδώ, δάσκαλε, θα ξεσπάσει μεγάλη μπόρα, είναι φορτωμένο». Δεν τον άκουσα και ξεκίνησα. Πράγματι, το πρόβλεψε σωστά. Ξέσπασε σε λίγο μια πρωτοφανής καταιγίδα. Ώσπου να φτάσω κάτω στο ποτάμι, ο Στεφανιώτης κατέβασε και παρέσυρε και τα δυο ξύλινα γεφύρια που υπήρχαν εκεί. Γύρισα πίσω και κοιμήθηκα μια βραδιά στο φιλόξενο εκείνο σπιτάκι που λίγους μήνες αργότερα έμελλε να βρεθεί στον πυθμένα της λίμνης.

 Όλο εκείνο το Φθινόπωρο ήταν πολύ βροχερό. Αλλά και ο Χειμώνας μπήκε με άγριες διαθέσεις. Από τα πολλά χιόνια και τις συνεχόμενες δυνατές βροχές ήδη από τα Χριστούγεννα του 62, ένα χωράφι δίπλα στο Στεφανιώτη ποταμό έπαθε καθίζηση και στη μέση του σχηματίστηκε μια πολύ μικρή λιμνούλα. Λίγες μέρες αργότερα έγινε κατολίσθηση και πιο κάτω από το σχολείο Αετοχωρίου, αναγκάζοντας κάποιες οικογένειες που έμεναν εκεί να εγκατασταθούν σε άλλο ασφαλές μέρος. Παράλληλα ψηλά στο βουνό Σμίνικο, στη image005φοβερή πλαγιά Στοιχειό, άρχισε να σχηματίζεται ένα τοξοειδές ρήγμα, προμήνυμα ότι κάτι κακό έμελλε να συμβεί. Ήρθε τότε η αστυνομία από τα Βραγκιανά και απομάκρυνε τους κατοίκους από την περιοχή και ζήτησε να κλείσουν τα σχολεία και της Στεφανιάδας και του Αετοχωρίου. Εμείς μεταφερθήκαμε απέναντι στο κέντρο του συνοικισμού στους Κάμπους και συνεχίσαμε για λίγο καιρό, μετά τη μεγάλη απεργία μας, τα μαθήματα στο σπίτι του Β. Φρύδα, που έλειπε τότε στον Καναδά, αν δεν κάνω λάθος. Η μεγάλη απεργία των Δασκάλων ξεκίνησε στις 19 Γενάρη του ΄63 και έληξε στις 7 Φλεβάρη με επιστράτευση. Έφυγα τότε για το χωριό μου και πέρασα για τελευταία φορά το μονοπάτι που λίγες μέρες αργότερα το εξαφάνισε η τρομερή κατολίσθηση.

 Τις επόμενες μέρες μαθαίναμε ότι τα σημάδια της κατολίσθησης, οι μικροδονήσεις και οι περίεργοι θόρυβοι, γίνονταν όλο και πιο έντονα. Άρχισαν να βουλιάζουν και τα πρώτα σπίτια. Στην περιοχή Μπαρδακάτικα υπήρχαν εκτός από το σπίτι του Καραβίδα που προανέφερα και άλλες δυο οικογένειες Καραβιδαίων, 2-3 οικογένειες Καραουζαίων και η οικογένεια Κωσταντέλλου. Στην περιοχή Παλιοχώραφα απέναντι, που επίσης βυθίστηκε, ζούσαν άλλες δυο οικογένειες Καραουζαίων, η οικογένεια θ. Καϊμακάμη, οι οικογένειες Γεωργούλα και Κ. Στάθη η οποία την άνοιξη της ίδιας χρονιάς άνοιξε το καφενεδάκι πάνω από τη λίμνη, που λειτουργεί μέχρι σήμερα. Πιο ψηλά στα Ισιώματα εκεί από όπου ξεκίνησε η κατολίσθηση έμεναν άλλες 2-3 οικογένειες Χαμπλαίων. Αυτές θυμάμαι εγώ. Γνώριζα πολλούς από τους κατοίκους, γιατί ο πατέρας μου ο παπα- Χαράλαμπος ιερουργούσε εκείνη την περίοδο στην Ι. Μ. Σπηλιάς. Οι κάτοικοι φιλοξενήθηκαν αρχικά στη Ρωμιά, τον πλησιέστερο οικισμό πάνω από τη λίμνη και αργότερα στο μοναστήρι της Σπηλιάς.

image006 Ξημερώματα της Τετάρτης, 30 Ιανουαρίου1963, των τριών Ιεραρχών, παρά την απεργία αποφάσισα να πάω στο σχολείο για κάποιες διοικητικές δουλειές, παρόλο που την προηγούμενη μέρα μου τηλεφώνησε ο συνάδελφός μου, ο Γ. Θέος από τα Κουμπουριανά που έβλεπε τι γινόταν και μου είπε: Ηλία, το βουνό άρχισε να βουλιάζει, θα γίνει καταστροφή! Ξεκίνησα όμως το πρωί και όταν έφτασα στη Βιγλοράχη, λίγο πριν το Μοναστήρι της Σπηλιάς δηλαδή, αντίκρισα ένα τρομακτικό θέαμα. Ολόκληρη η πλαγιά Στοιχειό είχε αποκολληθεί παρασύροντας σε βάθος 150 και πλέον μέτρων τεράστιους όγκους χωμάτων, βράχων, χιονιού αλλά και σπιτιών, ποιμνιοστασίων και έφραξε την κοίτη του μικρού ποταμού Στεφανιώτη λίγο πριν τη συμβολή του με τον άλλο παραπόταμο του Αχελώου, τον Πετριλιώτη. Αυτό βέβαια είχε συμβεί λίγες ώρες νωρίτερα. Συνέχιζαν όμως μέχρι εκείνη τη στιγμή να αποκολλώνται τεράστιοι βράχοι και να κατρακυλάνε με πάταγο στο τρομερό βάραθρο που δημιουργήθηκε. Εικόνες αποκάλυψης! Οι τεράστιοι όγκοι νερού του Στεφανιώτη λόγω των συνεχόμενων βροχών και του χιονιού άρχισαν πολύ γρήγορα να γεμίζουν με νερό τη λεκάνη που έφραξε στο σημείο από όπου περνούσεimage007 το παλιό μονοπάτι. Για αρκετές μέρες το νερό ήταν θολό κι όλο ανέβαινε η στάθμη καταπίνοντας σιγά σιγά τα σπίτια στις όχθες. Περιμέναμε όλοι με αγωνία τι θα γίνει, όταν γεμίσει η λίμνη και υπερχειλίσει το νερό. Όμως η λίμνη δε γέμισε ποτέ μέχρι πάνω και ποτέ δεν υπερχείλισε. Λόγω του ότι τα πετρώματα που έφραξαν τη ροή του είχαν μικρή συνοχή τα νερά βρήκαν διέξοδο αρκετά χαμηλότερα από την κορυφή του φράγματος και αναβλύζουν μέχρι σήμερα χαμηλά λίγο πάνω από τον Πετριλώτη. Τα νερά της λίμνης που σχηματίστηκε σταθεροποιήθηκαν σε ένα σημείο που παραμένει σταθερό με λίγες αυξομειώσεις ανάλογα με τις εποχές. Ήταν θετικό που δεν υπερχείλισε γιατί σε κάποιες άλλες λιμνούλες που σχηματίστηκαν εκείνη την εποχή στην περιοχή, όταν υπερχείλισαν οι χείμαρροι, παρασύρθηκαν τα φράγματα και αποκαταστάθηκε η ροή των ποταμών.

 Ο φόβος όμως συνεχίστηκε για πολλές ακόμη μέρες. Κανείς δεν ήξερε, αν αυτή ήταν η αρχή ή το τέλος του φαινομένου. Οι γεωλόγοι που επισκέφτηκαν την περιοχή έλεγαν ότι αυτό ήταν μόνο η αρχή και ότι όλη η περιοχή μέχρι πέρα στους Κάμπους σχεδόν είχε προέλθει από μια αρχαία κατολίσθηση και ότι βαθιά μέσα στη γη περνάει ένα υπόγειο ποτάμι που μπορεί να δημιουργήσει κι άλλα ρήγματα!!! Θυμάμαι τις εναγώνιες προσπάθειες του προέδρου Ν. Καραβίδα από το μοναδικό χειροκίνητο τηλέφωνο να ενημερώσει τη νομαρχία για όλα αυτά που συνέβαιναν και να εξασφαλίσει βοήθεια για τους πληγέντες. Από Μουζάκι λόγω των τεράστιων όγκων χιονιού και των κατολισθήσεων δεν υπήρχε καμία δυνατότητα συνδρομής. Εξετάστηκε η δυνατότητα να σταλούν προμήθειες από την πλευρά των Πηγών Άρτας αλλά τελικά επιλέχθηκε από την κυβέρνηση η αποστολή τροφίμων, φαρμάκων, σκηνών και ζωοτροφών από αέρος με ντακότες. Η περιοχή κηρύχτηκε σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Ήμουν από τους πρώτους, στις 6 Φλεβάρη, που αναγκάστηκα με μεγάλο φόβο να περάσω πάνω από το φράγμα, εκεί που σήμερα περνάει ο αυτοκινητόδρομος, για να πάω στο σχολείο. Έκανα αυτό το δρομολόγιο μέχρι τον Ιούνιο του 1965 που πήρα μετάθεση για το Λεοντίτο.

 Το σπιτάκι που με φιλοξένησε πριν λίγους μήνες, μαζί με άλλα 8-9 σπίτια που υπήρχαν δεξιά και αριστερά της κοίτης αλλά και πάνω στην κορυφή image008από όπου ξεκίνησε η κατολίσθηση δεν υπήρχαν πλέον. Ευτυχώς όμως που η φύση προειδοποίησε έγκαιρα τους κατοίκους και απομακρύνθηκαν και έτσι δεν είχαμε απώλειες ανθρώπινων ζωών. Είχαμε όμως απώλειες στις υποδομές και στο ζωικό κεφάλαιο. Χάθηκε για το χωριό μια εύφορη σχετικά περιοχή με κτήματα και λογγές που ποτίζονταν από τα αυλάκια που υπήρχαν αλλά και δυο από τους νερόμυλους του χωριού, του Χ. Καραβίδα και του Κ. Στάθη. Ο νερόμυλος του Καραβίδα μάλιστα είχε και ένα ατομικό υδροηλεκτρικό που παρήγαγε ρεύμα και με καλώδιο το μετέφερε στο σπίτι του στη Στεφανιάδα. Αυτός ο «Χαλασμός», η «Βούλια» για τους ντόπιους συντέλεσε τα μέγιστα για τον πρόωρο ξεριζωμό των κατοίκων και την εγκατάστασή τους στη Λοκρίδα Φθιώτιδας κυρίως αλλά και στη μετανάστευση τους σταδιακά στην Αμερική και στη μακρινή Αυστραλία. Μέχρι τότε η Στεφανιάδα ήταν ένα από τα πιο ακμαία χωριά της Αργιθέας, καθώς αριθμούσε περί τις 400 ψυχές και δεκάδες χιλιάδες γιδοπρόβατα στα περίφημα βοσκοτόπια της.»

…………………………

image009 Αγγ. Καϊμακάμη - Αποστόλου: «Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Ρωμιά στο συνοικισμό που βρίσκεται ακριβώς πάνω από τη λίμνη. Ήμουν 11 χρονών όταν έγινε η κατολίσθηση και έφραξε το ποτάμι. Πήγαινα τότε στην Πέμπτη δημοτικού και μαζί με άλλα 30 παιδιά περίπου πηγαίναμε στο δημοτικό σχολείο της Στεφανιάδας. Μισή ώρα ποδαρόδρομο πρωί - μεσημέρι. Το σχολείο στη Ρωμιά άνοιξε δυο χρόνια αργότερα παρόλο που μετά την κατολίσθηση άρχισε πολύς κόσμος να φεύγει από το χωριό…

image010 Θυμάμαι τους μεγάλους να συζητούν και να λένε πως κάτι κακό θα συμβεί γιατί έβρεχε και χιόνιζε συνέχεια και άρχισε σε ένα σημείο να βουλιάζει το βουνό αλλά εμείς τα παιδιά χαιρόμασταν γιατί ήρθε η αστυνομία και έκλεισε το σχολείο. Για ένα διάστημα δεν κάναμε μαθήματα.

 Κάποιοι από αυτούς που έμεναν εκεί που έγινε η κατολίσθηση ήταν συγγενείς μας και ήρθαν αρχικά μερικοί και έμεναν σε μας αλλά μετά μας έδιωξαν και μας και πήγαμε όλοι στο μοναστήρι της Σπηλιάς. Πολύς κόσμος ήταν εκεί, σε δύσκολες συνθήκες. Κάποιοι κοιμούνταν σε σκηνές που μας έριξαν τότε με αεροπλάνα. Την ημέρα οι γονείς μας πήγαιναν στα σπίτια για να φροντίσουν τα ζώα, να μαγειρέψουν και επέστρεφαν πάλι το βράδυ. Μείναμε εκεί ως τις αρχές της άνοιξης, αν θυμάμαι καλά. Ξεκινήσαμε να κάνουμε και μαθήματα στο χώρο του μοναστηριού. Ηγούμενος στο μοναστήρι τότε δεν υπήρχε. Ο τελευταίος ηγούμενος, ο Δαβίδ Καμζέλης, είχε αποσυρθεί την προηγούμενη χρονιά στην Ι. Μ. Μεταμόρφωσης Βραγκιανών. Αυτό που θυμάμαι όμως μέχρι σήμερα είναι η καλοσύνη και η στοργή image011με την οποία μας περιέβαλε η γερόντισσα που υπηρετούσε τότε το μοναστήρι, η μοναχή Ευμενία. Έκανε ότι μπορούσε και ιδιαίτερα για μας τα παιδιά για να περνάμε ευχάριστα. Ας είναι αναπαυμένη η ψυχή της!...

 Άρχισαν τότε πολλοί κάτοικοι του χωριού να φεύγουν για την Ελάτεια, όπου τους δόθηκαν σπίτια με χαμηλότοκα δάνεια. Ο πατέρας μου αν και είχε τη δυνατότητα να φύγει δεν ήθελε και μείναμε στο χωριό. Είχαμε τη σειρά μας τότε, ήμασταν καλά. Αλλά και ο θείος μου ο θ. Καϊμακάμης που το σπίτι του βυθίστηκε στη λίμνη, δεν έφυγε με τους άλλους αλλά ήρθε και έκτισε καινούργιο σπίτι στη Ρωμιά. Η λίμνη σιγά- σιγά έγινε κομμάτι της ζωής μας. Πολλά αγόρια κατέβαιναν στη λίμνη για βουτιές τα καλοκαίρια και για ψάρεμα».

▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪

Ένας κρυμμένος παράδεισος στην αγκαλιά της Αργιθέας!

image012 Πέρασαν από τότε 59 χρόνια και αυτή η μαγευτική λιμνούλα με τα πεντακάθαρα γαλαζοπράσινα νερά αποτελεί ένα από τα πιο όμορφα αξιοθέατα της Αργιθέας. Αντικρίζοντας κανείς σήμερα τις απότομες πλαγιές, τα ψηλά βουνά και τα αλπικά τοπία που την περιβάλλουν δεν μπορεί να φανταστεί ότι πριν από μερικές δεκαετίες στο βυθό αυτής της λίμνης υπήρχαν σπίτια, χωράφια, μαντριά, νερόμυλοι!!!

 Είναι η νεότερη, η βαθύτερη (περ.150μ.), η πιο μικρή και η τρίτη πιο ορεινή (750μ.) μετά τις Πρέσπες (850μ.) φυσική λίμνη της χώρας! Απέχει 45 χλμ. από το Μουζάκι, 73 χλμ. από την Καρδίτσα και η έκτασή της είναι 170 περ. στρέμματα ελαφρώς αυξομειούμενη ανάλογα με τις εποχές.

 Η λίμνη πήρε το όνομά της από το κοντινό χωριό, τη Στεφανιάδα, που βρίσκεται 1,5 χιλιόμετρο στα νοτιοδυτικά της. Περιτριγυρισμένη από άγρια ψηλά βουνά που καθρεφτίζονται στα γαλήνια σμαραγδένια νερά της, μέσα σε ένα καταπράσινο περιβάλλον, με ένα πλούσιο οικοσύστημα που δημιουργείται σιγά σιγά γύρω της αποτελεί για τον επισκέπτη μια πρωτόγνωρη εμπειρία. Εντυπωσιακή βέβαια είναι όλη η διαδρομή για να φτάσει κανείς εδώ από το Μουζάκι και μπορεί να συνδυαστεί και με την επίσκεψη στα δυο σπουδαία θρησκευτικά μνημεία της περιοχής, την Ι. Μ. Σπηλιάς και την Ι. Μ. Κώστη που βρίσκονται σε απόσταση μικρότερη των δύο χιλιομέτρων. Πάνω από τη λίμνη λειτουργεί από το 1963 το γραφικό καφενεδάκι του Β. Καραούζα με υπέροχη θέα προς τη λίμνη και λίγο μακρύτερα η οργανωμένη ταβέρνα «Τα Ραγάζια» του Βάιου Ποζιού που διαθέτει και ενοικιαζόμενα δωμάτια.

image013 Τα τελευταία χρόνια γίνεται μια προσπάθεια, από τους Συλλόγους της Στεφανιάδας, το Δήμο αλλά και από ιδιώτες για την ανάδειξη, την προβολή και την αξιοποίηση της λίμνης για την προσέλκυση επισκεπτών. Η πρώτη προσπάθεια ξεκίνησε από το Σύλλογο Στεφανιωτών "Η Ιτιά" με τη διοργάνωση επί σειρά ετών πολιτιστικών εκδηλώσεων στον περιβάλλοντα χώρο της Λίμνης και την καθιέρωση μαζί με τον ηγούμενο της Ι. Μ. Σπηλιάς Αρχιμανδρίτη π. Νεκτάριο του αγιασμού των υδάτων της λίμνης κάθε χρόνο στη γιορτή των Θεοφανείων. Σε χώρο που διαμόρφωσε ο δήμος και φρόντισε να φωτιστεί, διοργανώθηκαν κάποιες σπουδαίες συναυλίες στα πλαίσια του Φεστιβάλ Λιμνών παρουσία πλήθους κόσμου (Ελένη Τσαλιγοπούλου, στις 11 Αυγούστου 2013 με τη συμπλήρωση 50 χρόνων από τη δημιουργία της λίμνης, του Γεράσιμου Ανδρεάτου στις 11 Αυγούστου 2016 και άλλες μουσικές βραδιές, πολιτιστικές και αθλητικές δραστηριότητες).

 Γίνεται προσπάθεια προβολής της λίμνης στο διαδίκτυο, τα περιοδικά αλλά και στα μεγάλα Μ.Μ.Ε. με τελευταία την εκπομπή της Ε.Τ.3 «Κυριακή στο χωριό» που ένα μέρος της γυρίστηκε στη λίμνη, όπως θα δείτε και στο βίντεο που ακολουθεί.

 Τα τελευταία δυο χρόνια δραστηριοποιείται στη λίμνη η έμπειρη ομάδα Finix Adventures με τους Vasiliki Koimtzidou. και KonstantinosVasilakakos με κωπηλασία, βόλτες, πεζοπορία, αλπικό καγιάκ, ποδηλατοδρομίες και μπορεί ο καθένας να χαρεί όλο αυτό το φυσικό κάλλος και τη μεγαλοπρέπεια του τοπίου οποιαδήποτε εποχή του χρόνου.

 Πολλοί επισκέπτες και ντόπιοι τώρα που η άσφαλτος έχει φτάσει σχεδόν μέχρι τη λίμνη, την επιλέγουν τους καλοκαιρινούς κυρίως μήνες για ψάρεμα, πεζοπορίες, πικ νικ και φωτογράφιση ιδιαίτερα αυτοί που τελούν τις βαπτίσεις του στη γειτονική Ι. Μ. Σπηλιάς και κάποιοι τολμηροί για καταδύσεις και μπάνιο, αν και αυτό ενέχει κάποιους κινδύνους για τους αμύητους από τα βυθισμένα δέντρα που προεξέχουν και την περιορισμένη ορατότητα μέσα στη λίμνη που είναι μικρότερη από 8- 10 μέτρα.

Μια υπέροχη λίμνη, δώρο του θεού, που παραμένει εν πολλοίς αναξιοποίητη!

image014 Με κάποιες παρεμβάσεις η μικρή αυτή λιμνούλα θα μπορούσε να αποτελέσει αναπτυξιακό παράγοντα για την περιοχή και να δώσει πίσω αυτά που στέρησε από τους κατοίκους το 1963.

image015 Η σχετικά σταθερή στάθμη των νερών της, πλεονέκτημα για λίμνη, δίνει τη δυνατότητα για κάποιες ήπιες παρεμβάσεις έτσι ώστε να διευκολύνεται η πρόσβαση στους επισκέπτες και σε όσους δραστηριοποιούνται σ΄αυτή λόγω του ότι το κατέβασμα από τον αυτοκινητόδρομο που βρίσκεται στην κορυφή μέχρι κάτω στη λίμνη είναι πολύ απότομο. Όσοι έχουν βρεθεί εκεί στον αγιασμό των υδάτων ξέρουν πόσο εύκολο είναι να βρεθεί κανείς άθελά του μέσα στη λίμνη!!! Μια μικρή αποβάθρα, η χαρτογράφηση, η διαμόρφωση και η σηματοδότηση ενός μικρού χώρου για κολυμβητές, η διαμόρφωση και η σήμανση κάποιων πεζοπορικών διαδρομών, παρατηρητηρίων, χώρων θέασης και φωτογράφησης πέριξ της λίμνης, ο εμπλουτισμός της ιχθυοπανίδας θα μπορούσαν να προσελκύσουν πολλούς ακόμη επισκέπτες όπως έχει γίνει και με πολλές άλλες λίμνες.

 Επιπρόσθετα η σήμανση και ο καθαρισμός ενός μονοπατιού που θα ξεκινάει από τη λίμνη και μέσα από το ήπιο ανάγλυφο που έχει το Ασημένιο βουνό από την ανατολική πλευρά του, περνώντας από τα μεγάλα λιβάδια της περιοχής στα οποία ακόμη σώζονται τα παλιά πετρόχτιστα καλύβια και οι ερειπωμένες στάνες των βοσκών και θα φτάνει στην κορυφή της Ιτιάς θα μπορούσε να αποτελέσει προορισμό για τους ορειβατικούς συλλόγους όλης της Ελλάδας. Μια διαδρομή 2,30΄, μέτριας δυσκολίας. Η μοναδικής ομορφιάς κοιλάδα του Αχελώου, το φράγμα της Συκιάς, τα δεκάδες χωριά, όλες οι μεγαλοπρεπείς βουνοκορφές της Αργιθέας, του Βάλτου, των Τζουμέρκων, του Ασπροποτάμου που είναι όλες ορατές από εκεί πάνω συνθέτουν ένα ξεχωριστό θέαμα που κόβει πραγματικά την ανάσα! Ένα μοναδικό πανόραμα!

 Μελλοντικά θα μπορούσε ίσως να ενταχθεί για κάποιους μήνες και στα εκπαιδευτικά προγράμματα και τις δράσεις του Κ.Π.Ε. Μουζακίου.

 Όλα αυτά σε συνδυασμό με τον προσκυνηματικό τουρισμό στα αξιόλογα θρησκευτικά μνημεία της περιοχής μπορούν να αποτελέσουν τη βάση για να γίνει η περιοχή ταξιδιωτικός προορισμός για όλο το χρόνο!

Η λίμνη της Στεφανιάδας: Όμορφη όλες τις εποχές του χρόνου!

……………………..

ΥΓ.1 Συμπτωματικά στη συναυλία του Γ. Ανδρεάτου δίπλα στη λίμνη το 2016 συνάντησα μετά από πολλά χρόνια τον καλό μου φίλο και συμμαθητή Δημήτριο Κουτή (Κατούσιος) και μου χάρισε το cd του που είχε κυκλοφορήσει πρόσφατα με 12 υπέροχα τραγούδια. Ανάμεσα σε αυτά και ένα εξαίρετο τραγουδάκι και για τη λίμνη Στεφανιάδας με τον κορυφαίο ερμηνευτή Βασίλη Σκουλά. Ένα εξαιρετικό βίντεο, με υπέροχη μουσική και όμορφες εικόνες από την Αργιθέα κυρίως και τη βιβλική μορφή του παπα-Κωστακιώτη που για 60 χρόνια ιερουργούσε στα χωριά γύρω από τη λίμνη. Απολαύστε το!!!

Ανυπόταχτο γεράκι

 …Πίνω νερό απ’ ανέγγιχτο

 ψηλού βουνού πηγάδι
 κι όταν καλά εξαγνιστώ,
 θα πέσω να καθρεφτιστώ
 στης Στεφανιάδας τα νερά
 και θα εφορμήσω πάλι…

 (στίχοι, μουσική: Δημήτρης Κουτής, τραγούδι: Βασίλης Σκουλάς)

ΥΓ.2. Ευχαριστώ θερμά τον πρόεδρο του Συλλόγου Στεφανιωτών «Η Ιτιά», Ανδρέα Στεργίου, την ομάδα Finix Adventures με τους Vasiliki Koimtzidou. και KonstantinosVasilakakos για το οπτικό και φωτογραφικό υλικό.

 

Gia koinonika diktia
Θα μας βρείτε και στα κοινωνικά δίκτυα:
 
01 Masthead
 
02 Twitter 2
 
03 F B
 
04 Youtube   05 flickr