Στις 7 Απριλίου, κάθε χρόνο, εορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα Υγείας, η οποία επικεντρώνεται σε σημαντικά προβλήματα της δημόσιας υγείας που απασχολούν όλο τον κόσμο.
Η 7η Απριλίου είναι η ημερομηνία που ιδρύθηκε το 1948 ο Παγκόσμιους Οργανισμός Υγείας Π.Ο.Υ.
Ως πατέρας της σύγχρονης ιατρικής αναφέρεται ο Ιπποκράτης, ο οποίος φέρεται να έγραψε και τον «Ιπποκράτειο όρκο».
Τον Ιπποκράτειο όρκο μελοποίησε ο μουσικοσυνθέτης Θωμάς Μπακαλάκος και ενόψει του εορτασμού της Παγκόσμιας Ημέρας Υγείας προσφέρει στους αναγνώστες του katafylli.gr υψηλού επιπέδου ηχογράφηση του έργου με τους ίδιους συντελεστές που έπαιξαν το έργο στο Ηρώδειο.
Είναι ένα έργο για σοπράνο, άλτο, τενόρο, βαρύτονο, μικτή χορωδία και συμφωνική ορχήστρα. Τραγουδούν: Μάρθα Αράπη σοπράνο, Λυδία Αγγελοπούλου άλτο, Σταμάτης Μπερής τενόρος και Παντελής Ψύχας βαρύτονος. Τη μικτή χορωδία Animato και τη Νέα Συμφωνική Ορχήστρα του Φεστιβάλ της Σόφιας, διευθύνει ο Βύρων Φιδετζής.
Το ορατόριο αποτελείται από την ουβερτούρα και 5 παραγράφους - μέρη. Στην ουβερτούρα (εισαγωγικό τμήμα) γίνεται η έκθεση των θεμάτων, τα οποία αξιοποιούνται και αναπτύσσονται στις πέντε παραγράφους, στα πέντε μέρη.
Με το έργο αναδεικνύονται και με μουσικό τρόπο τα μηνύματα του Ιπποκράτειου όρκου. Μηνύματα πανανθρώπινα, αιώνια, μηνύματα επαγγελματικής συνείδησης και ψυχικού κάλους.
Στις μέρες δοκιμασίας που ζει ο πλανήτης ολόκληρος, από την πανδημία του κορονοϊού, πρέπει να ακούμε όλοι το μήνυμα των ειδικών: ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ.
Και ο Ιπποκράτης το ίδιο με τους γιατρούς μας, θα έλεγε σήμερα: ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ.
Ακούστε το συμφωνικό έργο του συνθέτη Θωμά Μπακαλάκου «Ιπποκράτειος Όρκος» ορατόριο, επιλέγοντας τους παρακάτω συνδέσμους.
Καλή ακρόαση.
[Υπενθυμίζουμε ότι αύριο (7 Απριλίου 2020) από τον τηλεοπτικό σταθμό της Βουλής θα μεταδοθεί ο Ιπποκράτειος όρκος στις 19:30]
Ο συνθέτης, Θωμάς Μπακαλάκος, μας είπε για το έργο του:
«Μελοποίησα το κείμενο του όρκου στην ιωνική διάλεκτο.
Μόνο το στίχο που αναφέρεται στην επαγγελματική συνείδηση των γιατρών μελοποίησα και σε νεοελληνική μετάφραση, γιατί αφορά όλους τους ανθρώπους.
Ο στίχος στην ιωνική: «Αγνώς δε και οσίως διατηρήσω βίον τον εμόν και τέχνην την εμήν» και σε νεοελληνική μετάφραση: «Αγνή και καθαρή θα διατηρήσω την τέχνη μου και τη ζωή μου».
Οι στίχοι αυτοί διατρέχουν νοηματικά και μελωδικά ολόκληρο το έργο ως διαρθρωτικά στοιχεία της σύνθεσης.»
Παραθέτουμε και την άποψη για το ορατόριο «Ιπποκράτειος Όρκος» του συνθέτη Θωμά Μπακαλάκου, της Κλαούντια Γκάλι, σολίστα πιάνου και καθηγήτρια Ιστορίας & Αισθητικής της Μουσικής στο Ωδείο «Βιτσέτσο Μπελλίνι» του Παλέρμο.
«Η ισχυρή μελωδική φαντασία του Θωμά Μπακαλάκου στο ορατόριο «ΙΠΠΟΚΡΑΤΕΙΟΣ ΟΡΚΟΣ», δημιούργησε μια ωραία «μοντέρνα» σελίδα βασισμένη σε αρχαίες ρίζες.
Ο εκλεκτικισμός μιας σύνθεσης πάντοτε είναι ένα ρίσκο, διότι αναμιγνύοντας μουσικές προτάσεις διαφορετικές μεταξύ τους μπορεί να προκληθεί σύγχυση στην ηχητική πλοκή, αμφισβητώντας την ταυτότητά της.
Αλλά αν ο μουσικοσυνθέτης είναι επιδέξιος, προτείνει καινούργιες φωνητικές πορείες, οι οποίες χαράσσουν ευχάριστους και ανεξερεύνητους ορίζοντες ακοής.
Η κομψότητα γραφής της ενόργανης μουσικής του «ΙΠΠΟΚΡΑΤΕΙΟΥ ΟΡΚΟΥ» θα μπορούσε να μας παρακινήσει να τοποθετήσουμε το έργο στο νεοκλασικό ρεύμα της σύγχρονης σύνθεσης, αλλά οι μεσαιωνικοί και αναγεννησιακοί ήχοι, οι μπαρόκ αναπολήσεις, κάποια «ρομαντική» πνοή που ο συνθέτης προσεκτικά εισάγει, δεν «παγώνουν» τη σελίδα σε μια κωδικοποιημένη σχολή.
Αν είναι δυνατόν να συγκρίνουμε, ανιχνεύουμε στην ΚΑΡΜΙΡΑ ΠΟΥΡΑΝΑ του Καρλ Ορφ ένα παρεμφερές χάρισμα στην παράδοση και στην ιστορία: η μνήμη του παρελθόντος διαμορφώνεται χωρίς επιτηδευμένους αρχαϊσμούς σε μια συγκινητική και δυναμική μουσική, σημερινή μουσική δημιουργία.
Ο Θωμάς Μπακαλάκος δεν μας εκπλήσσει για την υιοθέτηση φωνητικών μέσων, ριζικά νεωτεριστικών - εμπειρία που συχνά μας οδηγεί στην κατάχρηση πειραματισμού με συνέπεια την αποστασιοποίηση (απομάκρυνση) του ενοχλημένου ακροατή.
Αντιθέτως φαίνεται να μας υποδέχεται σε μια μουσική διάσταση «ήδη γνωστή» μα ταυτόχρονα απροσδόκητη, συνοδεύοντάς μας σε μια συγκίνηση απλή, αλλά αληθινή».
Έχω συνθέσει το ορατόριο με τη δυτική μοντέρνα συνθετική τεχνοτροπία, την οποία αξιοποιώ με το δικό μου τρόπο, αλλά στην Ελληνική Μουσική Γλώσσα η οποία είναι εξίσου πλούσια και εκφραστική με τη δίδυμη αδερφή της, την Ελληνική Ομιλούμενη Γλώσσα.
Με αυτόν τον τρόπο, το έργο γίνεται κατανοητό σε όλους, ‘Έλληνες και ξένους, ανεξάρτητα από τη μουσική τους κατάρτιση.
Αξιοποίησα τα συστατικά του γραμματικού τόνου των λέξεων που είναι: η δύναμη, το ύψος στη μουσική κλίμακα και το μάκρος.
Αυτά τα χαρακτηριστικά διατηρεί και η νεοελληνική γλώσσα, ως ακριβή κληρονομιά από την εποχή που είχε μελισματικό χαρακτήρα.