Να γνωρίζουν όποιες και όποιοι με τα βιβλία τους και τις συγγραφές τους πως, ότι και να γράψουν, δεν μπορούν να αλλοιώσουν τα γεγονότα..... Δεν μπορούν να αποδομήσουν την Ιστορία του Έθνους μας, να απο-ελληνοποιήσουν το Λαό μας και ιδίως τα παιδιά μας στην κατεύθυνση των ιδεολογικών τους ανατροφών και διατροφών ή στην κατεύθυνση της παγκοσμιοποίησης. Μ. Παπαδημητρίου
Υπάρχουν τέσσερα πράγματα που κανείς μας δεν μπορεί να ανακτήσει.
Η πέτρα… αφού ριχθεί. Η λέξη… αφού ειπωθεί.
Η ευκαιρία… αφού χαθεί. Ο χρόνος… αφού περάσει.
Άνθρωπος που αγνοεί την ιστορία του, τις παραδόσεις και τα έθιμά του,
είναι δέντρο χωρίς ρίζες.
Όσοι αδιαφορούν για τα κοινά είναι καταδικασμένοι να εξουσιάζονται πάντα από ανθρώπους κατώτερούς τους.
Πλάτων 427-347 π.χ.
Επανάληψις, μήτηρ πάσης μαθήσεως Αρχαίο Ελληνικό ρητό
Ενίοτε δε, είναι μήτηρ "βαρεμάρας" και... "εκνευρισμού" Κ. Τ.
----------
Η ορθή σκέψη χάνει τη δύναμή και το κύρος της, αν την επαναλαμβάνεις πολύ συχνά" Αντρέ Μωρουά
Χριστουγεννιάτικη ανάμνηση του Σταμ Σταμ: “Πώς τον πρωτογνώρισα” (τον Α. Παπαδιαμάντη)
Λεπτομέρειες
Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης πήγε στα γραφεία της εφημερίδας «Ακρόπολις» - στον Σταμάτη Σταματίου - για να παραδώσει ένα χριστουγεννιάτικο διήγημα.
Ο Σταμάτης Σταματίου (Σταμ Σταμ) δεν τον αναγνώρισε. Μάλιστα σχημάτισε την εντύπωση ότι ήταν κάποιος άπορος που πήγε να πάρει τις 10 δραχμές για τα Χριστούγεννα, όπως όλοι οι φτωχοί της εποχής. Ο Παπαδιαμάντης τις πήρε, αλλά ήθελε να δώσει και το κείμενό του.
Ακολουθεί ο χαρακτηριστικός διάλογος, όπως τον κατέγραψε ο Σταμάτης Σταματίου:
- Κι αὐτὰ τί νὰ τὰ κάμω; Δὲν τὰ θέλετε;
Καὶ μοῦ ἔδειχνε κάτι χαρτιά. Νόμισα πὼς ἦταν πιστοποιητικὰ ἀπορίας.
Λαογραφικό Τετράδιο Αργιθέας-Μενέλαος Νικ. Παπαδημητρίου: Παπά Χρήστος Αποστόλου ή >!!!
Λεπτομέρειες
<<Από μυλωνάς ψαράς κι από ψαράς παπάς>>!!!
Ο δεύτερος ίσκιος του Λεοντίτου Αργιθέας, μετά το Μεγαπλάτανο!!!
Ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ [κατά κόσμον Βησσαρίων Τίκας, από το Αρτεσιανό Καρδίτσας], κατά πως είχε αναφέρει στο ευχαριστήριο-συγχαρητήριο έγγραφό του το 2013 στη Φωνή Λεοντίτου ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος για το αφιερωμένο στους Ιερείς της Αργιθέας Ημερολόγιο - Λεύκωμα, έργο του αείμνηστου Δημήτρη Γρίβα, σε κατ’ ιδίαν συζήτηση του είχε πει τη θυμόσοφη ρήση: <<Κι ο παππάς στην Ενορία του Δεσπότης είναι>>, ρήση που ταιριάζει απόλυτα στον παπά Χρήστο!!!
H Αργιθεάτισσα ΒΑΣΙΛΙΚΗ Χα Βίκτωρα ΚΩΦΟΥ - Τσιούμα μολογάει:
<<Έτσι γίνηκε το προξενιό το δικό μου, από ένα ζαλίκι ξύλα>>!!!
31 Ιουλίου 2021 εδώ στον Κούκο Ανθηρού Αργιθέας Καρδίτσας η μάζωξη και με φίλεψαν ξεχωριστά οι Κωφαίοι - οικογένειες Κούλας - χήρας Βίκτωρα Κωφού, Παρασκευής χήρας Αλέκου Κωφού και Χρύσανθου και Αγαθής Κωφού!!!
---------------------------------
Με φίλεψε σήμερα η ξαδέρφη η Βασιλική Κωφού, κόρη του Νικολάου και της Όλγας
Ένα ποντικάκι κάποτε, παρατηρούσε από την τρυπούλα του τον αγρότη και τη γυναίκα του που ξεδίπλωναν ένα πακέτο. Τι λιχουδιά άραγε έκρυβε εκείνο το πακέτο; Αναρωτήθηκε.
Όταν οι δύο αγρότες άνοιξαν το πακέτο, δεν φαντάζεστε πόσο μεγάλο ήταν το σοκ που έπαθε, όταν διαπίστωσε πως επρόκειτο για μια ποντικοπαγίδα!
Τρέχει γρήγορα λοιπόν στον αχυρώνα, για να ανακοινώσει το φοβερό νέο:
Λαογραφικές Αφηγήσεις από την Ιωάννα Δ. Τσιακάλου: Ο μετανιωμένος κλέφτης...
Λεπτομέρειες
Πολλά χρόνια πριν, όταν η Ελλάδα ταλανιζόταν από τον πόλεμο και τη φτώχεια, όπως όλοι γνωρίζουμε, τα βουνά έβριθαν από κλέφτες. Η ιστορία που ακολουθεί αναφέρεται σε εκείνες τις δύσκολες εποχές και πρωταγωνιστής μας είναι ένας από αυτούς τους κλέφτες. Ο αφηγητής του θρύλου είναι ο κύριος Κώστας Π. Τσιάκαλος:
Έπειτα από χρόνια παρανομίας και έχοντας πολλές αμαρτίες να βαραίνουν την πλάτη του, ο κλέφτης της ιστορίας μας μετάνιωσε και πήγε να εξομολογηθεί.
«Παπά μου», είπε στον εξομολόγο του «έχω κλέψει».
«Θα παρακαλέσουμε το Θεό να σε συγχωρέσει, τέκνον μου» του απάντησε εκείνος.
Κάθε χρόνο οι γονείς του Μαρτίν τον πήγαιναν με το τρένο στο χωριό στη γιαγιά του για τις καλοκαιρινές διακοπές και επέστρεφε με το ίδιο τρένο στο τέλος του καλοκαιριού.
Μια μέρα το αγόρι είπε στους γονείς του:
"Είμαι ήδη μεγάλος. Μπορώ να πάω μόνος στο σπίτι της γιαγιάς μου;"
Μετά από μια σύντομη συζήτηση οι γονείς δέχτηκαν.
Στέκονται περιμένοντας το τρένο να αναχωρήσει, αποχαιρετούν το γιο τους δίνοντας του μερικές συμβουλές έξω από το παράθυρο, ενώ ο Μαρτίν τους επανέλαβε:
Τα μέτρα της πολιτείας με αφορμή την νόσο του κορονοϊού (Covid-19), επιβάλλουν περιορισμό στις μετακινήσεις μας και το φετινό Πάσχα (2020 & 2021).
Δεν μπορούν όμως να περιορίσουν την νοσταλγία μας, για την Ελληνική ύπαιθρο και την αναπόληση των Πασχαλιάτικων εθίμων.
Στα Ιωάννινα, την "πόλη των θρύλων και των παραδόσεων", από την εποχή της Τουρκοκρατίας και ιδιαιτέρως επί Αλή Πασά του Τεπελενλή (1787 -1822) άνθισαν τέχνες, όπως η ασημουργία - εκκλησιαστική και λαϊκή, η χρυσοκεντητική, η υφαντική και η χαλκοτεχνία.
Τα "φωτίκια" είναι Πασχαλινό έθιμο, που έχει σχέση με την τέχνη του χαλκού.
Μια όμορφη και συγκινητική ιστορία - Η δασκάλα δεν συμπαθούσε ένα μαθητή της
Λεπτομέρειες
Όπως πολλές ιστορίες είναι δημιουργήματα της φαντασίας, έτσι μπορεί να είναι και αυτή. Είναι ιστορίες που, πολλές φορές, δεν είναι γνωστός ο δημιουργός τους, έχουν όμως σκοπό να διδάξουν κάτι.
Απολαύστε την ιστορία που αναφέρεται ως ιστορία που εκτυλίχθητε σε ένα Δημοτικό σχολείο Αμερικανικής επαρχίας.
--------------
Μια δασκάλα δεν συμπαθούσε καθόλου ένα μαθητή της. Ώσπου έμαθε το τραγικό μυστικό του.
Την πρώτη μέρα της καινούργιας σχολικής χρονιάς, στάθηκε μπροστά από τα παιδιά της πέμπτης τάξης,
Εικονοστάσια - Προσκυνητάρια, λεγόμενα και «Κονίσματα» στην Αργιθέα και ευρύτερα.
Λεπτομέρειες
Γράφει ο Μενέλαος Παπαδημητρίου
Μπορούμε να τα πούμε «μικρά εκκλησάκια στο πουθενά», που είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένα με τον Έλληνα!!!
Χρέος μας να συντηρηθούν κα να διασωθούν!!!
Στο Λαογραφικό μου τετράδιο προσθέτω την παρούσα αναφορά μου στα Εικονοστάσια - Προσκυνητάρια ή Κονίσματα των δρόμων στην Αργιθέα και στις όμορες περιοχές.
Στα Χωριά μας, στην Αργιθέα, τα Εικονοστάσια του δρόμου κρύβουν το δικό τους μυστικό, έχουν τη δική τους ιστορία…
Η ιστορία που ακολουθεί μας έρχεται από τη μακρινή Ινδία. Ο ετεροδιηγητικός αφηγητής μας λέει ότι είναι βγαλμένη από την πραγματική ζωή και πως τίποτα δε συμβαίνει τυχαία... Απολαύστε την!
Μετάφραση: Λιάνα Τσιακάλου
Ο Δρ. Ahmed, πολύ γνωστός ειδικός στον καρκίνο, ταξίδευε σε μια άλλη πόλη για ένα σημαντικό συνέδριο, όπου θα επιβραβευόταν στον τομέα της Ιατρικής Έρευνας.
Ήταν τόσο ενθουσιασμένος που θα παρευρισκόταν σε αυτό το συνέδριο που ήθελε να φτάσει όσο το δυνατόν πιο σύντομα. Είχε δουλέψει πάρα πολύ σκληρά για την έρευνά του και θεωρούσε ότι οι προσπάθειές του άξιζαν το βραβείο.
Ωστόσο, μετά την απογείωση του αεροσκάφους και μετά από δυο ώρες πτήσης το
Επετειακό για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Παλιγγενεσία
Ήταν περασμένα τα μεσάνυχτα. Φωνή καμιά! Κανένα ζωντανό δεν έβγαζε φωνή στα ρημαγμένα μέρη. Και αν κάπου κάπου κανένα τριζόνι έκανε πως θα αρχίσει το παραπονιάρικο σκοπό του, ως κι αυτό σώπαινε από τον φόβο του.
Μακριά ακούστηκε και ένα πετεινάρι να λαλεί πίσω από κάτι χαλάσματα, μα και αυτού η φωνή τρομαγμένη πνίγηκε στο λαρύγγι του.
Οι Τούρκοι κλεισμένοι στο Κάστρο. Οι Βενετσιάνοι τριγυρίζουν σαν τ’ αγρίμια στην χώρα. Οι Αθηναίοι είναι τρυπωμένοι στα σπίτια τους.
Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης πήγε στα γραφεία της εφημερίδας «Ακρόπολις» - στον 
Ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ [κατά κόσμον Βησσαρίων Τίκας, από το Αρτεσιανό Καρδίτσας], κατά πως είχε αναφέρει στο ευχαριστήριο-συγχαρητήριο έγγραφό του το 2013 στη Φωνή Λεοντίτου ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος για το αφιερωμένο στους Ιερείς της Αργιθέας Ημερολόγιο - Λεύκωμα, έργο του αείμνηστου Δημήτρη Γρίβα, σε κατ’ ιδίαν συζήτηση του είχε πει τη θυμόσοφη ρήση: <<Κι ο παππάς στην Ενορία του Δεσπότης είναι>>, ρήση που ταιριάζει απόλυτα στον παπά Χρήστο!!!
31 Ιουλίου 2021 εδώ στον Κούκο Ανθηρού Αργιθέας Καρδίτσας η μάζωξη και με φίλεψαν ξεχωριστά οι Κωφαίοι - οικογένειες Κούλας - χήρας Βίκτωρα Κωφού, Παρασκευής χήρας Αλέκου Κωφού και Χρύσανθου και Αγαθής Κωφού!!!
Τα μέτρα της πολιτείας με αφορμή την νόσο του κορονοϊού (Covid-19),
Όπως πολλές ιστορίες είναι δημιουργήματα της φαντασίας, έτσι μπορεί να είναι και αυτή. Είναι ιστορίες που, πολλές φορές, δεν είναι γνωστός ο δημιουργός τους, έχουν όμως σκοπό να διδάξουν κάτι.
Ο Δρ. 
Ήταν περασμένα τα μεσάνυχτα. Φωνή καμιά! Κανένα ζωντανό δεν έβγαζε φωνή στα ρημαγμένα μέρη. Και αν κάπου κάπου κανένα τριζόνι έκανε πως θα αρχίσει το παραπονιάρικο σκοπό του, ως κι αυτό σώπαινε από τον φόβο του.
