Της Μαριλένας Φωκά (ΜΑ), Πολιτισμολόγου, κριτικού Λογοτεχνίας & Τέχνης
Το καλοκαίρι το Ανάκτορο της Κνωσού είναι από τα κορυφαία τουριστικά αξιοθέατα με υψηλή επισκεψιμότητα. Το συγκεκριμένο μνημείο είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την θρησκεία και τα σύμβολά της που αποτελούν διεθνή καλλιτεχνικά αρχέτυπα μικροτεχνίας.
Η Μινωική θρησκεία έγινε γνωστή από τα διακριτά της σύμβολα καθώς συνδέθηκε με την συμβολική αποτύπωση του θείου που ήταν προτιμότερη από την ρεαλιστική δήλωση. Η εν λόγω θρησκεία είχε αναφορά στην φύση, τις ζωτικές της δυνάμεις και τις μεταφυσικές της εκφάνσεις που καθόριζαν την ζωή των Μινωϊτών.
Η εναλλαγή των εποχών μόρφωσε στο μυαλό τους μια γυναικεία θεότητα την Μεγάλη Μητέρα, μια μητέρα φύση που έπρεπε με θυσίες να τιμηθεί και να εξευμενιστεί ώστε να εξασφαλιστεί η ευετηρία.
Μια άλλη θεότητα του φεγγαριού και των δέντρων που “πέθαινε” και “αναγεννιόταν” ήταν η Αριάδνη, πριγκίπισσα της Κνωσού και κόρη του βασιλιά Μίνωα.
Χαρακτηριστικά σύμβολα της Μινωικής θρησκευτικής έκφρασης ήταν ο διπλός πέλεκυς (λάβρυς) που συσχετίστηκε με την υπερφυσική δύναμη και τον κεραυνό, το ζεύγος κεράτων, μια συνδήλωση της δύναμης του ταύρου και τα κλαδιά του ιερού δέντρου.
Ιερά βρέθηκαν ακόμα σε δάση, σπήλαια και κορυφές αλλά τα πιο σημαντικά ήταν τα ιερά του Ανακτόρου της Κνωσού. Το Ανάκτορο της Κνωσού θεωρείτο το μεγαλύτερο κέντρο της Μινωικής εξουσίας. Οι μοναδικές του τοιχογραφίες απεικόνιζαν πιθανώς πολλές θρησκευτικές τελετές. Στην βόρεια πτέρυγα των Ανακτόρων υπήρχε δεξαμενή καθαρμών όπως και στην Αίθουσα του θρόνου, ενώ ολόκληρες αίθουσες έχουν το όνομα θρησκευτικών συμβόλων όπως “η Αίθουσα των Διπλών Πελέκων”, ενώ υπήρχαν και ιερά.
Τέλος ο βασιλιάς εκτός από άρχων ήταν παράλληλα και θρησκευτικός λειτουργός.
(Πηγή: ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΤΌΜΟΣ Α’ – ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑ, Oδυσσεύς: Το Ανάκτορο της Κνωσού)
