Την αλήθεια της Ελληνικής Ιστορίας γιατί τη φοβούνται πολλοί;
Σε μια εποχή καθολικής εξαπάτησης, το να λες την αλήθεια είναι μια επαναστατική πράξη!
Η φράση αποδίδεται από πολλούς στον George Orwell, αμφισβητείται όμως αυτή η απόδοση
Να γνωρίζουν όποιες και όποιοι με τα βιβλία τους και τις συγγραφές τους πως, ότι και να γράψουν, δεν μπορούν να αλλοιώσουν τα γεγονότα..... Δεν μπορούν να αποδομήσουν την Ιστορία του Έθνους μας, να απο-ελληνοποιήσουν το Λαό μας και ιδίως τα παιδιά μας στην κατεύθυνση των ιδεολογικών τους ανατροφών και διατροφών ή στην κατεύθυνση της παγκοσμιοποίησης. Μ. Παπαδημητρίου
Άνθρωπος που αγνοεί την ιστορία του, τις παραδόσεις και τα έθιμά του,
είναι δέντρο χωρίς ρίζες.
Υπάρχουν τέσσερα πράγματα που κανείς μας δεν μπορεί να ανακτήσει.
Στις 22 Ιουνίου 2014 είχα αναρτήσει, με σχετική αποκλειστική μου φωτογραφία, την παρακάτω είδηση με τους παραπάνω τίτλους και με την αναφορά ότι [Τα Χρυσά ενώτια (σκουλαρίκια) με την περίτεχνη αυτή διακόσμηση ευρήκα μετά πολυετή σχετική έρευνα και περί αυτών θα ακολουθήσει ενημερωτική εργασία μου αφού περατώσω την έρευνά μου.
Ρίχνοντας μια ματιά στην Ιστορία του Βυζαντίου, μαθαίνουμε ότι από το 650 έως το 1000 μ. χ. σλαβικά φύλλα κατέφθασαν από το Βορρά κοντά στα τότε σύνορα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και στη συνέχεια κατά ομάδες πολλοί απ αυτούς κατέβηκαν στη σημερινή Ελλάδα δημιουργώντας δικές τους κοινότητες τις λεγόμενες Σκλαβηνίες η Σλαβηνίες.
Ήταν λαός νομαδικός και ασχολούνταν με την κτηνοτροφία και διάλεγαν κυρίως ορεινά μέρη και περάσματα όπου και εγκαθίσταντο και ταυτόχρονα έκαναν και ληστρικές επιθέσεις στα καραβάνια που μετακινούνταν από τα δυτικά προς το Βυζάντιο (Εγνατία οδός κ.λπ).
Απομνημονεύματα από τα βορειότερα σύνορα της Ελλάδας
Του συνταγματάρχη Μπέκερ.*
Από την κορυφή της Χελώνας (1) ως την αντίστοιχη του Γκάμπροβο, μια έκταση περίπου πέντε χιλιομέτρων γυμνού βράχου, η γραμμή προεκτείνεται κατά μήκος μιας κυματιστής κορυφογραμμής που σχηματίζει σε υψηλό οροπέδιο τη λεκάνη του ποταμού Καταβόθρα, της οποίας τα πιο εξέχοντα υψώματα ονομάζονται Πλατοβούνι και Ράχη Γκρεκόπουλο.
Από το όρος Γκάμπροβο ως τα δασώδη ύψη του Ιτάμου η γραμμή διασχίζει τη λεκάνη του ποταμού Άσπρου (και των παραποτάμων του) σε κατεύθυνση ανατολική - βορειοανατολική επί σχεδόν 50 χιλιόμετρα.
Κατεβαίνει τη δυτική πλαγιά της κοιλάδας από την κρημνώδη κοίτη του ορεινού χειμάρρου με την ονομασία «Στους Καπνούς» για περίπου πέντε χιλιόμετρα ως τη συμβολή του με τον Άσπρο, σε περίπου το ένα τρίτο της απόστασης από τη γέφυρα του Κοράκου ως τη γέφυρα της Τατάρνας τις δύο μοναδικές μόνιμες επικοινωνίες ανάμεσα στις δύο όχθες του ποταμού σε αυτή την περιοχή, όποτε φουσκώνει από τη χειμερινή βροχόπτωση, αν και στη διάρκεια των άλλων εποχών είναι εύκολο να το διασχίσει κανείς αφού μειώνεται σε ένα ασήμαντο ρυάκι που σχεδόν χάνεται στις λευκές κοίτες των προσχωσιγενών κοχλαδιών από τα οποία έλκει την ονομασία του.
