Η ιστορία του Πετροχωρίου χάνεται στα βάθη των αιώνων. Μέχρι το 1954 ονομάζονταν Σπυρέλο, όνομα που δεν ξέρουμε ακριβώς από πού προέρχεται και υπάρχουν πολλές διαδώσεις γύρω από αυτό, όπως μας τις μετέφερε η παράδοση. Μια από αυτές λέει πως οι πρώτοι κάτοικοι ήρθαν και εγκαταστάθηκαν στο σημερινό Σπυρέλο από μια τοποθεσία δυτικά του χωριού Μεσοβούνι, που λέγεται Παλιοσπυρέλο. Δε γνωρίζουμε όμως πολλά πράγματα για τον ερχομό του πρώτου κατοίκου στο χωριό. Καμιά πληροφορία δε διασώθηκε που να μας οδηγήσει σε συμπεράσματα. Μια άλλη πληροφορία μας λέει πως το όνομα Σπυρέλο δόθηκε γιατί μόνο σ' αυτό το χωριό έσπερναν πρώτοι από τα υπόλοιπα γύρω χωριά οι κάτοικοι τα δημητριακά, στάρι, καλαμπόκι, ρεβίθια κ.λπ.
Το Σπυρέλο είχε φτάσει σε μεγάλη ακμή κατά τα χρόνια 1710 - 1750. Κι αν αναρωτηθεί κανείς γιατί τόσοι άνθρωποι σε ένα τόσο κακοτράχαλο μέρος που λέγεται Άγραφα, η απάντηση είναι πως πολλοί το κάνανε αυτό, για να αποφύγουν το χαντζάρι του Τούρκου.
Η μεγάλη οικονομική άνθιση της περιοχής βασίστηκε σε δύο πόρους: ο ένας ήταν τα ταξίδια που έκαναν οι δραστήριοι πατριώτες μας στις χώρες της Ευρώπης προς αναζήτηση εργασίας για το 'καζάντισμα' όπως έλεγαν, εννοώντας την προκοπή. Άλλος πόρος ζωής ήταν η υφαντουργία. Η παράδοση λέει πως, όπως και στα γύρω χωριά ,έτσι και στο Σπυρέλο γίνονταν η εκμετάλλευση της σηρικής πλοκής. Όλα τα σπίτια έτρεφαν μεταξοσκώληκες και αυτό το μαρτυρούν οι λιγοστές μουριές που υπάρχουν ακόμα στο χωριό.
Εκτός από τα μεταξωτά δούλευαν και τα μάλλινα καθώς και τα βαμβακερά, τις περίφημες θρούμπες, το πανί του κάμπου, όπως τις έλεγαν.
Η παρακμή του Σπυρέλου και των άλλων χωριών της Αργιθέας άρχισε μετά το κάψιμο και την εκκένωση του χωριού από το Μουσταϊ Πασά της Σκόνδρας, κοινώς Σκόνδρα Πασά, και πολλοί από τους κατοίκους είχαν καταταγεί στα διάφορα κλεφταρματολικά σώματα του Γ. Καραϊσκάκη, του Μπουκουβάλα, του Καραούλη κ.λπ.
* Τα στοιχεία είναι από το προσωπικό αρχείο του Ιερέα Χρήστου Κίσσα.
