Και το φετινό Ημερολόγιο του Συλλόγου Λεοντίτου είναι «δουλειά εργαστηρίου», λεύκωμα αποτελούμενο από 57 σελίδες -κάθε σελίδα και ένα μικρό διαμάντι, αληθινή ζαφειρόπετρα στην ιστορία της περήφανης σαν τα ψηλά βουνά της Αργιθέας. Αποτελεί κατάθεση ψυχής των όσων άοκνα εργάστηκαν τα τελευταία χρόνια για να συλλέξουν το πολύτιμο υλικό, το οποίο αποτελεί ακόμη ένα λιθάρι στην ιστορία της Αργιθέας.
Όντως το φετινό ημερολόγιο (συνέχεια των προηγούμενων που αφορούσαν στα πέτρινα σπίτια, τα γεφύρια, τα μοναστήρια, τις βρύσες, τους δασκάλους, τους παπάδες…) αποτελεί σημαντική ιστορική καταγραφή μιας πλειάδας προσώπων, που σε δυσκολότερους καιρούς πάλεψαν, μόχθησαν για κάτι καλύτερο στην Αργιθέα.
Βασικό τους μέλημα οι δρόμοι -από τα δυσκολότερα, δυσεπίλυτα προβλήματα των κακοτράχαλων όγκων- για να μπορούν οι κάτοικοι να κατεβαίνουν στο Μουζάκι με στόχο να αγοράσουν λίγες οκάδες καλαμπόκι κι αλάτι! Και φυσικά δεν ήταν εύκολη υπόθεση να φεύγει ο όποιος πρόεδρος απ΄ τα Σελιππιανά, τα Αργύρι και τα Βραγκιανά και να φτάνει στην Αθήνα (ιδίοις εξόδοις) και να παρακαλάει τον όποιο υπουργό Δημοσίων Έργων για «ν΄ ανοίξει ο δρόμος ως το διπλανό και παραδιπλανό χωριό». Δυστυχώς τις περισσότερες φορές τα αιτήματα ήταν «εις ώτα μη ακουόντων», σάματις η Αργιθέα δεν ήταν Ελλάδα. Εξ ου και το «Βασίλειον της Ελλάδος πλην του Δήμου Αργιθέας»…
Στις 45 πρώτες σελίδες απεικονίζονται περισσότερα από 391 πρόσωπα (κυρίως πρόεδροι των κοινοτικών συμβουλίων) και στις επόμενες 12 καταχωρήθηκαν 24 πανέμορφες φωτογραφίες χωριών της Αργιθέας.
