Υπάρχουν τέσσερα πράγματα που κανείς μας δεν μπορεί να ανακτήσει.
Η πέτρα… αφού ριχθεί. Η λέξη… αφού ειπωθεί.
Η ευκαιρία… αφού χαθεί. Ο χρόνος… αφού περάσει.
Όσοι αδιαφορούν για τα κοινά είναι καταδικασμένοι να εξουσιάζονται πάντα από ανθρώπους κατώτερούς τους.
Πλάτων 427-347 π.χ.
Σε μια εποχή καθολικής εξαπάτησης, το να λες την αλήθεια είναι μια επαναστατική πράξη!
Η φράση αποδίδεται από πολλούς στον George Orwell, αμφισβητείται όμως αυτή η απόδοση
Να γνωρίζουν όποιες και όποιοι με τα βιβλία τους και τις συγγραφές τους πως, ότι και να γράψουν, δεν μπορούν να αλλοιώσουν τα γεγονότα..... Δεν μπορούν να αποδομήσουν την Ιστορία του Έθνους μας, να απο-ελληνοποιήσουν το Λαό μας και ιδίως τα παιδιά μας στην κατεύθυνση των ιδεολογικών τους ανατροφών και διατροφών ή στην κατεύθυνση της παγκοσμιοποίησης. Μ. Παπαδημητρίου
Επανάληψις, μήτηρ πάσης μαθήσεως Αρχαίο Ελληνικό ρητό
Ενίοτε δε, είναι μήτηρ "βαρεμάρας" και... "εκνευρισμού" Κ. Τ.
----------
Η ορθή σκέψη χάνει τη δύναμή και το κύρος της, αν την επαναλαμβάνεις πολύ συχνά" Αντρέ Μωρουά
Η κοινή λογική και αντίληψη λέει ότι περιοχές σαν την Αργιθέα όλο και λιγοστεύουν, λόγω της ανθρώπινης παρέμβασης. Το σίγουρο είναι ότι μελλοντικά αυτές οι περιοχές θα έχουν τεράστια αξία, αν σήμερα κρατήσουν αυτό το συγκριτικό τους πλεονέκτημα και παραμείνουν, σε ένα βαθμό, ανέπαφες. Απαντώντας, φυσικά, στους κάθε λογής αναπτυσιολάγνους λέω: Εκεί είναι το κλειδί της ανάπτυξης για το μέλλον, με ήπια ανάπτυξη και όχι μέσω των αιολικών σταθμών σε κάθε κορυφογραμμή και των ΜΥΗΕ σε κάθε ρέμα και ποτάμι, που θα καταστρέψουν τη καθαρή ορεινή φύση. Ζωντανό παράδειγμα αποτελεί η Συκιά, στα έργα εκτροπής στα οποία υπάρχει πλήρης εγκατάλειψη, χωρίς κανένα έργο αποκατάστασης.
Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της Αργιθέας ακόμη και σήμερα, είναι η οδική απομόνωση. Η δυσκολία στην πρόσβαση προφανώς είναι το πρώτο και μεγαλύτερο εμπόδιο για την κάθε είδους ανάπτυξη και εξέλιξη της περιοχής.
Το πρόβλημα αφορά τόσο στις κεντρικές οδικές αρτηρίες, οι οποίες κατά κανόνα είναι στην ευθύνη της περιφέρειας, όσο και στις τοπικές, που είναι ευθύνη του δήμου.
Είναι αξιοσημείωτο ότι τα τελευταία τέσσερα χρόνια δεν υπήρξε κανενός είδους και μορφής διεκδίκηση από τη δημοτική αρχή όσον αφορά τα επί δεκαετίες λιμνάζοντα οδικά περιφερειακά έργα. Έτσι δρόμοι οι οποίοι συνδέουν περιφέρειες, νομούς και δημοτικά διαμερίσματα, παραμένουν αδιάβατοι και επικίνδυνοι.
Αθανάσιος Δ. Ζωγράφος: Ο φαύλος κύκλος των αποτυχημένων Αιρετών που διαδοχικά οδήγησαν τον Δήμο Ι.Π. Μεσολογγίου στην απαξίωση και επανεμφανίζονται ως υποψήφιοι - σωτήρες του!
Τα επόμενα χρόνια είναι ιδιαίτερα κρίσιμα για την αναπτυξιακή πορεία και προοπτική του Δήμου μας. Οι ευκαιρίες που παρουσιάζονται για ανάπτυξη είναι μεγάλες αλλά οι γνωστοί κίνδυνοι, που αποτελούν το αγκάθι στην πρόοδο και διατηρούν στάσιμο τον Δήμο μας επί σειρά ετών, ελλοχεύουν.
Σε αυτήν την πληθώρα υποψηφίων Δημάρχων, οι μισοί περίπου είναι οι παλιοί μας γνώριμοι… κάποιοι εξ αυτών με νέα ονόματα συνδυασμών, που φυσικά έχουν διατελέσει Δήμαρχοι και όπως έχει αποδειχθεί επί του πρακτέου όχι μόνο δεν κατάφεραν να δώσουν το κάτι παραπάνω στον Δήμο Ι.Π. Μεσολογγίου αλλά διαδοχικά τον
Η έκφραση "ξύπνησαν μνήμες" από το πέρασμα της κακοκαιρίας Daniel (έναρξη 4/09/2023), στην Θεσσαλία, δεν ευσταθεί, διότι τα πλημμυρικά φαινόμενα που ακολούθησαν, είναι πρωτοφανή!
Ποιος φανταζόταν, ότι τα νερά βροχής μαζί με λάσπη, θα κατέστρεφαν τα πάντα σε ένα σπίτι και το ψυγείο θα μετατρεπόταν σε ένα απλό ντουλάπι, καθώς δεν είναι εφικτή πλέον η αρχική του χρήση.
Μόνο μια ψάθινη σκούπα, μετά από ξέβγαλμα με καθαρό νερό και στέγνωμα, θα είναι πλέον χρηστική.
Οι Ιερές εικόνες του τέμπλου, στον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου στα Ορφανά Καρδίτσας, το Σάββατο 16 Σεπτεμβρίου 2023, αντικατοπριζόταν στο πλημμυρισμένο πάτωμά του.
Έχουμε επανειλημμένα επικεντρώσει αρθρογραφία μας με επισημάνσεις μας στην οικτρή κατάσταση που επικρατεί στα παρατημένα προφράγματα του Λιασκοβίτη ποταμού (Κουμπουριανίτη), ο οποίος είναι παραπόταμος του Αχελώου ποταμού και «εμφράζεται» από το μακρινό 1990 για την υπό σχεδιασμό ολοκλήρωση φράγματος και υδροηλεκτρικού Συκιάς Αργιθέας.
Το έργο Συκιάς (μερική εκτροπή νερών Άνω Ρου) αποτελεί μεγαλεπήβολο πρόγραμμα του ελληνικού Δημοσίου που έχει αφεθεί ημιτελές (έχει εκτελεστεί το 70% του συνόλου), από το 2009 παρατημένο παντελώς, αφού πρώτα έχει αλλοιώσει το οικοσύστημα και το περιβάλλον της ορεινής Αργιθέας, διέλυσε το κεντρικό οδικό δίκτυο της περιοχής: ιδίως τον άξονα «Καρδίτσα - Τύμπανος - Δυτ. Αργιθέα - Συκιά - Άρτα».
Η επέλαση την πρόσφατης θεομηνίας Daniel και οι δραματικές συνέπειες που άφησε στο Νομό μας έφερε με δραματικό τρόπο στο δημόσιο διάλογο τη διαχείριση των χρημάτων της προηγούμενης θεομηνίας “ΙΑΝΟΣ” που έπληξε τον τόπο μας ακριβώς πριν 3 χρόνια.
Εδώ και δύο χρόνια επανειλημμένως έχω αναφερθεί στον τρόπο που διαχειρίστηκε η δημοτική αρχή Αργιθέας τα 3,5 εκ. ευρώ που έλαβε εξαιτίας του ΙΑΝΟΥ.
Μία διαχείριση η οποία είναι ορατή ακόμη και από τον πιο αδαή ότι δεν εξυπηρέτησε ούτε το δημόσιο συμφέρον ούτε το σκοπό για τον οποίο διατέθηκαν τα χρήματα που ήταν η αποκατάσταση και η αντιπλημμυρική προστασία της περιοχής.
Σε ένα ορεινό χωριό της Ευρυτανίας, τον Κλειτσό, συναντήσαμε τον παππού Βασίλη και τη γιαγιά Ελευθερία.
Στη συνέντευξη που μας έδωσαν, ο παππούς Βασίλης μας μίλησε για τα παλιά χρόνια, όταν η ζωή ήταν σκληρή. Μας περιέγραψε πώς σηκωνόταν το πρωί και έφευγε για το δάσος για να κόψει ξύλα με το τσεκούρι, και επέστρεφε το βράδυ. Η γιαγιά Ελευθερία έκανε όλες τις δουλειές του σπιτιού, πήγαινε στα χωράφια και φρόντιζε και τα ζώα που είχαν.
Ο παππούς Βασίλης αναφέρθηκε επίσης στον εμφύλιο πόλεμο. Μας είπε ιστορίες για τους αντάρτες και ευχήθηκε να μην ξανάρθουν τέτοια χρόνια.
Οι δύο ηλικιωμένοι μας μίλησαν επίσης για νεράιδες που έβλεπαν εκείνα τα χρόνια. Μας είπαν ότι ένιωσαν μεγάλη ικανοποίηση όταν απέκτησαν τα παιδιά τους.
…Η "κατάσταση" στο προαύλιο της εκκλησίας είναι τέτοια που καθιστά αδύνατη την προσέγγιση (δείτε εικόνες στη συνέχεια) χωρίς γαλότσες και φόρμα εργασίας· για αντερί, ράσο και νυφικό δεν γίνεται λόγος!
Τώρα ο λαός της Θεσσαλίας πρέπει να κρατηθεί όρθιος, με το σύνολο όλων των άλλων Ελλήνων να σταθούν αλληλέγγυοι και αρωγοί στον πληγωμένο τόπο
Του Θωμά Μπακαλάκου
Πόνος και θλίψη για τη μεγάλη συμφορά που βρήκε τη Θεσσαλία μου, τους συμπατριώτες μου, τους συγχωριανούς μου, τους συγγενείς μου και ολόκληρο το θεσσαλικό λαό που έχασαν τα πάντα.
Πόνος και θλίψη και για μένα καθώς όλα σχεδόν τα έργα μου, τόσο στο χώρο κλασικής μουσικής, όσο και του λαϊκού τραγουδιού, τα εμπνεύστηκα από τη Θεσσαλία, την κοινωνία της και τον πολιτισμό της.
Τώρα τι να πω στην Καρδίτσα; Τι να πω στο Βόλο, στα Τρίκαλα και τη δύστυχη Λάρισα
Στην Ορεινή Ναυπακτία, στο ερημικό χωριό Καταφύγιο, συναντήσαμε έναν από τους λιγοστούς και εναπομείναντες φύλακες του χωριού, τον Αλέκο Θεοδωρόπουλο. Ένας άνθρωπος, που δεν εγκατέλειψε ποτέ τον τόπο του και αφιερώθηκε στην κτηνοτροφία.
Στη συνέντευξη που μας παραχώρησε, ο Αλέκος ανοίγει την καρδιά του και μας μιλά για τις δύσκολες στιγμές που συναντά στον κόσμο της κτηνοτροφίας. Μας ενημερώνει για τις αυξήσεις στις ζωοτροφές και την έλλειψη υποδομών, που καθιστούν τη ζωή των κτηνοτρόφων ακόμη πιο δύσκολη. Ειδικά αναφέρει το πρόβλημα με τους λύκους, που αποτελεί απειλή για τα κοπάδια και έχει αναγκάσει πολλούς κτηνοτρόφους να πωλήσουν τα αγαπημένα τους ζώα.
Όμως, ο Αλέκος δεν παραδίδεται εύκολα. Μας αναφέρει πώς ανατρέφει τα γίδια του με τον παραδοσιακό τρόπο.