Παρατηρώντας τη φύση θα δούμε ότι το παιχνίδι δεν είναι χαρακτηριστικό αποκλειστικά των παιδιών, του ανθρώπινου είδους, αλλά όλων των νεαρών όντων του πλανήτη μας.

 Των νεαρών όντων μόνο; ΟΧΙ! Και οι μεγάλοι παίζουν τόσο για τη φυσική τους άσκηση όσο και για την ψυχαγωγία τους.

 Στα παιδιά όμως το παιχνίδι προσφέρει πολύ περισσότερα.

 Θα παρατηρήσουμε πως όταν τα παιδιά απεγκλωβιστούν από κάθε μορφής κατευθυνόμενη ηλεκτρονική διασκέδαση εφευρίσκουν από το τίποτα παιχνίδια και παίζουν.

 Το παιχνίδι στην αυλή του σχολείου, στη γειτονιά, στο χωράφι, στην πλατεία του χωριού, στη λάκα (αλάνα) προσφέρει στο παιδί ψυχαγωγία, το βοηθάει στην ανάπτυξη της εφευρετικότητας, αφού αναπτύσσει νέα παιχνίδια ή προσαρμόζει όσα έχει διδαχτεί στις δικές του ανάγκες. Επίσης με το παιχνίδι εκδηλώνεται η βούληση του παιδιού, τα κοινωνικά συναισθήματα και οι αρχές του για την κοινωνία και τον συνάνθρωπό του.

 Το παιχνίδι προσφέρει στο παιδί πολύτιμη για τη ζωή εκπαίδευση, αφού με αυτό διδάσκεται αβίαστα τη συμμετοχή, την πειθαρχεία, την υπομονή, τη φιλαλήθεια, τη συνέπεια, τη δικαιοσύνη και πλήθος άλλων αρετών που είναι απαραίτητες για την διαμόρφωση ενός σωστού χαρακτήρα.

 Δυστυχώς, η σύγχρονη ζωή στις μεγαλουπόλεις, η χωρίς κανέναν φραγμό εμπορευματοποίηση ακόμα και των αξιών και η ανάδειξη πλαστών προτύπων για τα παιδιά, στερούν όλα τα προηγούμενα από τα παιδιά.

 Ζουν και μεγαλώνουν σε μια εικονική πραγματικότητα, που καμία σχέση δεν έχει με τη ζωή.

 Το μόνο που διδάσκονται με τα σύγχρονα ηλεκτρονικά (κυρίως) παιχνίδια είναι να ακολουθούν “τυφλά” και απαράβατα τους κανόνες που έχει θεσπίσει ο κατασκευαστής του παιχνιδιού, γίνεται δηλαδή το παιδί ένας πειθήνιος εκτελεστής εντολών. Κατά πολύ μεγάλο ποσοστό οι εντολές αυτές απαιτούν την άσκηση βίας χωρίς να έχουν τη φυσική αντίδραση από αυτόν που του ασκούν τη βία. Τις περισσότερες φορές μάλιστα η αγριότητα, η βία και ο φόνος επιβραβεύονται. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να εξυψώνεται το υπερεγώ* του και να θεωρεί τη βία ως ένα παιχνίδι, το οποίο πάρα πολλές φορές εφαρμόζει - παίζει και στην πραγματική ζωή χωρίς κανέναν ενδοιασμό.

Κ. Π. Τσιάκαλος

 *Υπερεγώ: Στοιχείο της ψυχικής δομής στο οποίο περιλαμβάνονται οι ηθικές αξίες και το οποίο δρα ασυνείδητα πάνω στο εγώ ως ανασταλτικό των ενστικτωδών παρορμήσεων. Πύλη για την Ελληνική γλώσσα