Γράφει ο Δημήτρης Παπακώστας

 Ο φακός του μάστορα φωτογράφου και καλού φίλου Βραγκιανίτη Βασίλη Ν. Στάθη μας ταξιδεύει νοερά στον οικότοπο της κοιλάδας Αχελώου ποταμού, στην Ν. Πίνδο και ορεινή Αργιθέα!

 Οι βουνοκορφές με την άγρια ομορφιά, εκπέμπουν ηρεμία και γαλήνη με το πρώτο γλυκοχάραμα του ήλιου, που παίζει κρυφτούλι με τα άσπρα σύννεφα.....

 Ανάσες οξυγόνου, στιγμές ευεξίας και χαλάρωσης.....

 Με την πανδημία οι άνθρωποι  φυλακίστηκαν" στα σπίτια τους, στις αφιλόξενες μεγαλουπόλεις, με επιβάρυνση της υγείας τους και σε μόνιμη ψυχοπιεστική κατάσταση, που προκαλεί αγχώδεις διαταραχές, υπέρταση, δυσφορία.

 Επιστροφή στην φύση, στα βουνά και τα ποτάμια ....το μυστικό, η νέα τάση, το ελιξίριο μακροζωίας και ποιοτικού βίου....

 Στα γάργαρα νερά του μυθικού Αχελώου ποταμού, στους νερόμυλους της παλιάς βουκολικής ζωής, στα ταπεινά ξωκλήσια και μοναστήρια μας, στις απάτητες βουνοκορφές της πατρίδας γης....!

 Στη θύμηση μου έρχονται τα γλυκά λόγια του δασκάλου μου - αείμνηστου Χρήστου Στεργιούλη - που μας διάβαζε (1966-72) το έξοχο ποίημα του Κώστα Κρυστάλλη:

 ...."Μπεζέρισα να περπατώ στου κάμπου τα λιοβόρια.

 Θέλω τ' αψήλου ν' ανεβώ .ν' αράξω θέλω αϊτέ μου

 Θέλω η βρυσούλα, η ρεματιά, παλιές γλυκές αγάπες,

 να μου προσφέρουν γιατρικό τ' αθάνατα νερά τους.

 Παρακαλώ σε, σταυραϊτέ για χαμηλώσου ολίγο

 και δωσ' μου τές φτερούγες σου και πάρε με μαζί σου

 πάρε με απάνω στα βουνά.....τι θα με φάει ο κάμπος...."